جدال میان دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه (Mirrorless) همچنان ادامه دارد - ما به شما کمک می‌کنیم تا تصمیم بگیرید کدامیک برای شما مناسب است.
در این مقاله مقایسه‌ای بین دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه ، نقاط قوت و ضعف هرکدام ارائه می‌شود تا به شما کمک کند در انتخاب دوربین مناسب برای نیازهای خودتان بهتر تصمیم بگیرید.
برای شروع لازم است که ابتدا تعریفی از SLR ، DSLR یا دوربین‌های آینه دار و همچنین تعریفی نیز از دوربین های Mirrorless یا بدون آینه داشته باشیم.
دوربین‌های DSLR
دوربین‌های DSLR، دوربین‌های با آینه‌های داخلی هستند که از طریق آینه‌ها و پریزم‌ها نور را به منظره‌ی دیده‌شونده هدایت می‌کنند و در نتیجه، تصویر واقعی را در نمایشگر دوربین نشان می‌دهند. این نوع دوربین‌ها عمدتاً از لحاظ حرفه‌ای برای عکاسان و فیلم‌برداران مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها معمولاً از اندازه‌ی بزرگتری برخوردارند و از تعداد زیادی لنز قابل استفاده هستند که باعث انعطاف‌پذیری بیشتر در گرفتن تصاویر مختلف می‌شود. همچنین، از نظر عمر باتری، عموماً دوربین‌های DSLR به دلیل استفاده از آینه‌ها و مکانیسم‌های مکانیکی، مصرف انرژی بیشتری دارند.
دوربین‌های Mirrorless
دوربین‌های بدون آینه یا Mirrorless، عموماً کوچکتر و سبک‌تر از DSLR هستند، چرا که فاقد آینه‌ها هستند و نور را مستقیماً از حسگر به صورت الکترونیکی ضبط می‌کنند. این نوع دوربین‌ها به دلیل اندازه کوچکتر و وزن سبک‌تر، برای عکاسان سفری و علاقمندان به عکاسی که از حمل آسان و کار با دوربین‌های کوچک لذت می‌برند، جذاب هستند. همچنین، به دلیل عدم استفاده از آینه‌ها، عمر باتری آنها بیشتر است و معمولاً می‌توانید بیشتر از یک هزار تصویر را با یک باتری شارژ کنید.
در بحث مقایسه دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه (Mirrorless) هنوز تصمیم‌گیری مهم و گاهی جدل‌برانگیزی است. در اینجا توضیح خواهیم داد که تفاوت‌ها چیستند و هر نوع دوربین چه مزایا و معایبی دارد.
در هر صورت، مهمترین نکته این است که قبل از خرید دوربین، تحقیقات و مقایسه‌ی مشخصات فنی دوربین‌های مختلف را انجام داده و اگر امکان دارد، آنها را زنده مشاهده کرده و از دستگاه‌ها استفاده کنید تا بهترین گزینه را براساس نیازها و سلیقه‌ی خود انتخاب کنید.
دوربین‌های DSLR، نوعی دوربین با آینه‌های داخلی هستند که تصویر را از طریق آینه‌ها و سیستم منظره‌یاب به نمایش در می‌آورند. در حالی که دوربین‌های بدون آینه از آینه‌های داخلی محروم هستند و تصویر را مستقیماً از سنسور به نمایشگر الکترونیکی (یا نمایشگر LCD) منتقل می‌کنند.
از مزایای دوربین‌های DSLR می‌توان به کیفیت تصاویر بالا، عمر باتری بلندتر (به دلیل استفاده کمتر از نمایشگر)، امکان استفاده از عدسی‌های مختلف و گزینه‌های پیشرفته فوکوس اشاره کرد. همچنین، با توجه به پرطرفداری مدل‌های قدیمی‌تر DSLR، می‌توان برخی از لنزها و تجهیزات قدیمی را با قیمت مناسبتری یافت.
از طرفی، دوربین‌های بدون آینه از وزن و حجم کمتری برخوردارند، که آنها را به انتخاب مناسبی برای عکاسان مسافرتی و مستعد تنقلات می‌کند. همچنین، به دلیل ساختار ساده‌تر بدون آینه، نمایشگر الکترونیکی با زمان واکنش بهتری برخوردار است و امکانات پیشرفته‌تری مانند فیلم‌برداری با کیفیت 4K را دارا است.
در انتخاب بین این دو نوع دوربین، باید نیازها و مهارت‌های شما را در نظر بگیرید. اگر یک عکاس حرفه‌ای هستید و به انعطاف‌پذیری بیشتر در گرفتن تصاویر و استفاده از لنزهای مختلف نیاز دارید، DSLR ممکن است بهترین گزینه باشد. اما اگر به دنبال یک دوربین کم حجم و سبک برای سفر و عکاسی روزمره هستید، دوربین بدون آینه ممکن است گزینه‌ی مناسبتری باشد.
هر دو نوع دوربین مزایا و معایب خود را دارند و انتخاب بین آنها بستگی به نیازها و ترجیحات شما دارد. اگر علاقه‌مند به کیفیت عکاسی حرفه‌ای و انعطاف‌پذیری در انتخاب لنزها هستید، دوربین DSLR گزینه خوبی است. اما اگر اندازه کوچکتر و امکانات پیشرفته را از دوربین خود انتظار دارید، دوربین بدون آینه گزینه مناسبی خواهد بود.
تمامی تولیدکنندگان اصلی دوربین، به استثنای Pentax، تمرکز خود را بر روی سیستم‌های بدون آینه گذاشته‌اند، اما دوربین‌های Single-lens Reflex(DSLR) هنوز هم در حال ساخت، فروش، خرید و مورد علاقه‌ی عده‌ای از کاربران قرار دارند. بنابراین، بحث DSLR در مقابل دوربین‌های بدون آینه همچنان ادامه دارد - حتی اگر برندهای بزرگ تصمیم‌گیری کرده باشند.
در حالی که شرکت‌های بزرگ دوربین، مانند Nikon و Canon، به سمت توسعه دوربین‌های بدون آینه گام برداشته‌اند، عده‌ای هنوز عاشق دوربین‌های Single-lens Reflexهستند و از آنها استفاده می‌کنند. این انتخاب متفاوت از سوی مصرف‌کنندگان و عکاسان، به دلیل ویژگی‌ها و مزایای منحصر به فرد DSLR، همچنان باعث ادامه بحث و جدل بین دو نوع دوربین می‌شود.
از طرفی، توجه شرکت‌های بزرگ به توسعه دوربین‌های بدون آینه نشان‌دهنده جدیت آنها در انتقال صنعت دوربین به این فناوری جدید است. با این حال، میزان علاقه‌مندی کاربران به دوربین‌های Single-lens Reflexهنوز هم برای تولیدکنندگان جذاب است و به نظر می‌آید که تا مدتی هنوز این دو نوع دوربین در بازار به همراه هم وجود خواهند داشت.
دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه (Mirrorless) به لحاظ ساختار و طراحی خود تفاوت دارند، اما از نظر سنسور، کیفیت تصویر و به واقع بسیاری از ویژگی‌ها و فناوری‌های اصلی آنها تفاوتی وجود ندارد. این تفاوت‌ها بخشی از آنها به جنبه‌های فیزیکی - شکل، نحوه نگهداری و کارکرد این دو فرمت دوربین - و بخشی به جنبه‌های فنی مربوط به ضبط ویدئو و سیستم فوکوس خودکار است که ارائه می‌دهند.
در حقیقت، این دو نوع دوربین از نظر سنسور، کیفیت تصویر و بسیاری از ویژگی‌های اصلی، از جمله فناوری‌های هسته‌ای، شباهت‌های قابل توجهی دارند. همچنین، هر دو قادر به ارائه کیفیت تصویر بسیار بالا هستند و امکانات پیشرفته‌ای مثل فیلم‌برداری با کیفیت بالا و سیستم‌های فوکوس خودکار پیشرفته را ارائه می‌دهند.
تفاوت‌ها به ویژه به جهت‌های فیزیکی و طراحی دوربین‌ها مرتبط هستند. DSLR دارای آینه داخلی است که برای منظره‌یابی استفاده می‌شود و به طور کلی طراحی سنتی‌تری دارد. از سوی دیگر، دوربین‌های بدون آینه طراحی مدرن‌تری دارند و بدون آینه‌های داخلی عمل می‌کنند، که به آنها اجازه می‌دهد اندازه و وزن کمتری داشته باشند.
همچنین، از نظر فنی، دوربین‌های بدون آینه معمولاً دارای سیستم‌های فوکوس خودکار پیشرفته‌تر و ویدئو با کیفیت بالاتری هستند که در برخی مدل‌ها می‌توانند تجربه عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای‌تری را به کاربران ارائه دهند.
در کل، انتخاب بین دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه بستگی به نیازها و ترجیحات شما دارد؛ چرا که هر دو نوع دوربین قابلیت‌ها و امکانات عالی را به عنوان ابزار عکاسی و فیلم‌برداری ارائه می‌دهند.
بدیهی است که سلیقه شخصی همچنین نقش مهمی در این موضوع ایفا می‌کند. بنابراین، بحث DSLR در مقابل دوربین‌های بدون آینه بسیار ممکن است به انتخاب آن کدام یکی را در واقعیت از لحاظ استفاده بیشتری لذت برده‌اید، بازگردد.
در نهایت، هرگونه تصمیم‌گیری بین دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه به شدت به نیازها و ترجیحات شخصی شما وابسته است. چرا که احتمالاً شما عاشق استفاده از یکی از این نوع دوربین‌ها بیشتر هستید و تجربه‌ی لذت‌بخش‌تری را با آن خواهید داشت.
DSLR در مقابل دوربین‌های بدون آینه: کدام بهتر است؟
اگرچه دوربین‌های بدون آینه می‌توانند به آخرین فناوری تصویربرداری و طراحی‌های باریک‌تر افتخار کنند، دوربین‌های Single-lens Reflexصفات فیزیکی سنتی بسیار بیشتری دارند (شامل منظره‌یاب‌های اپتیکی) و از مزایای قدیمی مانند عمر باتری بلندتری برخوردارند.
هر یک از دوربین‌های Single-lens Reflexو دوربین‌های بدون آینه تجربه‌ی عکاسی متفاوتی را ارائه می‌دهند، بنابراین بیایید به اصلی‌ترین تفاوت‌ها بین آنها نگاهی بیندازیم.
آینه
دوربین‌های Single-lens Reflexو دوربین‌های بدون آینه هر دو تصویر صحنه را از طریق لنز دوربین نمایش می‌دهند، اما نحوه نمایش آنها کاملاً متفاوت است.
دوربین‌های Single-lens Reflexاز یک آینه برای بازتاب تصویر نوری به بالا به داخل نماینده‌یکا استفاده می‌کنند. شما دارید به یک تصویر اپتیکی نگاه می‌کنید. هنگامی که عکسی می‌گیرید، آینه بالا می‌آید تا تصویر بتواند به پشت دوربین منتقل شود و حسگر با آن تصویر مواجه شود.
دوربین‌های بدون آینه رویکرد متفاوتی دارند. آنها از "تصویر زنده" تهیه شده توسط حسگر دوربین خود برای ایجاد تصویر الکترونیکی استفاده می‌کنند که می‌تواند یا بر روی صفحه‌نمایش پشتی (LCD) یا در یک منظره‌یاب الکترونیکی نمایش داده شود. هیچ مکانیزم آینه‌ای برای بالا آمدن و از میان رفتن وجود ندارد.
اما این موضوع یکم پیچیده‌تر از آنچه به نظر می‌آید است. اول، برخی از طرفداران سنتی‌گرا ترجیح می‌دهند تصویر اپتیکی منظره‌یاب DSLR را. دوم، نمایشگرهای دیجیتال مصرف برق بسیار بیشتری دارند - و دوربین‌های بدون آینه هنوز هم قادر به رقابت با دوربین‌های Single-lens Reflexدر زمینه عمر باتری نیستند.
فوکوس خودکار
تفاوت اصلی در اینجا این است که دوربین‌های بدون آینه از یک سیستم فوکوس خودکار تکی برای هر دو حالت عکاسی از پشت صفحه‌نمایش (تصویر زنده) و منظره‌یاب (فشرده) استفاده می‌کنند، در حالی که اس‌ال‌آرها - به صورت مبهم - باید از دو سیستم استفاده کنند.
دوربین‌های Single-lens Reflexاز حسگرهای فوکوس خودکار 'phase detect' اختصاصی استفاده می‌کنند که در پایه دوربین پشت آینه قرار دارند. هنگامی که شما عکسی می‌گیرید، آینه بالا می‌آید و از میان می‌رود - که به این معناست که حسگر AF دیگر در دسترس نیست.
قبل از اینکه اس‌ال‌آرها دارای تصویر زنده نبودند، این مشکل نبود. اما وقتی تقاضا برای عکاسی با تصویر زنده از طریق صفحه‌نمایش پشتی افزایش یافت، اس‌ال‌آرها باید به سیستم‌های فوکوس خودکاری که تصویر به وجود آمده در خود حسگر، استفاده کنند، متوجه شدند.
بنابراین، هنوز هم در حال حاضر موقعیتی وجود دارد - اس‌ال‌آرها یک سیستم فوکوس خودکار برای منظره‌یاب دارند و سیستم جداگانه‌ای برای عکاسی با تصویر زنده از طریق صفحه‌نمایش پشتی.
از نظر عملکرد، دوربین‌های بدون آینه با سرعت فوکوس خودکار اس‌ال‌آرها همگام شده‌اند و نه تنها آنها را پیشی می‌گیرند بلکه واقعاً در پوشش فریم و ویژگی‌های پیگیری بهتری آنها را برتری می‌بخشند.
اکنون می‌توان دوربین‌های بدون آینه را با موفقیت برای عکاسی از ورزش‌ها و حرکت‌های سریعی که یک زمانی نیاز به دوربین‌های Single-lens Reflexداشتند، استفاده کرد.
در واقع، اگر به قابلیت‌های سیستم فوکوس خودکار از نوع هیبریدی روی حسگر در دوربین‌هایی مثل Canon EOS R3 نگاه کنید، حتی طرفداران اس‌ال‌آرها باید اقرار کنند که سیستم‌های جداگانه فوکوس خودکار از نوع phase-detect در دوربین‌های Single-lens Reflexمقایسه‌شان از دوران باستانی‌ها هستند.
طراحی دوربین‌های بدون آینه به این معناست که آنها باید از منظره‌یاب‌های الکترونیکی استفاده کنند - و اینها به طرز چشمگیری در مدت زمان بسیار کوتاهی بهبود یافته‌اند، مشابه بازگشت صفحه‌های نمایشگر تلفن‌های هوشمند که از گذشته بسیار تغییر کرده‌اند.
اکنون منظره‌یاب‌های الکترونیکی با کیفیت بالا بر روی بسیاری از دوربین‌های بدون آینه یافت می‌شوند - و آنچه که در منظره‌یاب می‌بینید دقیقاً همان چیزی است که در حالت تصویر زنده روی صفحه‌نمایش پشتی مشاهده می‌کنید. (تصویر: Nikon)
منظره‌یاب‌های الکترونیکی پیشرفته‌ترین و بهترین در دسترس امروز (مانند منظره‌یاب با دقت 9.44 میلیون نقطه و نرخ تازه‌سازی 240 فریم در ثانیه در دوربین Sony A1) دارای وضوح بالایی هستند که به ندرت می‌توانید نقاط آنها را ببینید و دارای وضوحی هستند که به طور واقعی به منظره‌یاب‌های اپتیکی نزدیک می‌شود.
با این حال، هنوز ممکن است منظره‌یاب‌های الکترونیکی از تأخیر یا "تاخیر" رنج ببرند - یک تأخیر کوچک بین آنچه دوربین می‌بیند و آنچه که روی صفحه‌نمایش نمایش داده می‌شود. تأخیر منظره‌یاب مسئله کمتری از گذشته است، به خاطر نرخ تازه‌سازی سریع‌تر، و حوزه‌ی تمرکز تازه‌ترین منتشر کنندگان برای تولید کنندگان در اثر از دست رفتن که معمولاً هنگام عکاسی متوالی تصاویر مشاهده می‌کنند.
معمولاً منظره‌یاب‌های اپتیکی در اینجا دارای یک مزیت هستند که به ویژه برای عکاسان ورزشی و حرکتی مهم است. هنگام عکاسی متوالی، در حالت گرفتن تصاویر متوالی، انقطاع غیرقابل اجتنابی رخ می‌دهد زیرا آینه بین هر عکس بالا و پایین می‌پردازد، اما این معمولاً یک مشکل نیست - نکته کلیدی این است که هیچ تاخیری وجود ندارد و با یک دوربین اس‌ال‌آر با سرعت بالا مانند Nikon D500، پیگیری یک سوژه با حرکت سریع بسیار آسان‌تر است نسبت به یک دوربین بدون آینه معمولی.
دوربین‌های اس‌ال‌آر در مقابل دوربین‌های بدون آینه: منظره‌یاب‌ها
منظره‌یاب‌های اپتیکی دوربین‌های اس‌ال‌آر هنوز هم محبوب هستند زیرا یک نمای "چشم آدمی" از دنیا را بدون تأخیر صفحه‌نمایش یا اشیاء دیجیتالی نشان می‌دهند. با این حال، دوربین‌های پرچمدار مانند Sony A1 و Nikon Z9 توانسته‌اند به حالت عکاسی بدون انقطاع برسند، بنابراین فناوری در مدل‌های با کیفیت بالاتر اکنون جبران‌کننده است.
منظره‌یاب‌های الکترونیکی می‌توانند تصویری روشن‌تر از صحنه‌ای را در نور کم نشان دهند و دارای توابع زوم درونی برای فوکوس دستی دقیق هستند - دو مزیت بسیار زیرقدری‌شده منظره‌یاب‌های الکترونیکی. به دلیل اثر تقویت نور خودکار، منظره‌یاب‌های الکترونیکی به شما اجازه می‌دهند تا تصاویر را در شب نزدیک به تاریکی کامل ساخته و ثبت کنید.
همچنین مهم است به این نکته اشاره کنیم که اگر شما طرفدار لنزهای دستی کلاسیک هستید که باید با حالت تنظیم دیافراگم استفاده شوند، منظره‌یاب اس‌ال‌آر خیلی تاریک خواهد بود - اما منظره‌یاب الکترونیکی دوربین‌های بدون آینه به خوبی کار خواهد کرد.
SIZE
بزرگترین مزیتی که به طور مداوم برای سیستم‌های بدون آینه ادعا می‌شود، این است که آنها به طور قابل توجهی کوچکتر از دوربین‌های اس‌ال‌آر هستند. این عامل به عنوان فروش اصلی سیستم‌های بدون آینه مطرح است: همان اندازه‌ی حسگر و کیفیت تصویری که یک دوربین اس‌ال‌آر ارائه می‌دهد، اما بدون حجم و حجم بالا.
با این حال، در ساخت بدنه‌های دوربین‌های بدون آینه اغلب معاملاتی صورت می‌گیرد - مانند عمر باتری، نحوه‌ی کنترل دستگاه با لنزهای بزرگ‌تر (که به طور کلی، کمتر یا هیچ‌کدام از دوربین‌های اس‌ال‌آر ارائه نمی‌شوند)، و فضای موجود برای دکمه‌ها و دکمه‌های خارجی.
دوربین‌های بدون آینه، مانند Fujifilm X-E4 و Fujinon XF27mmF2.8 R WR، بسیاری از بدنه‌های جلویی خود دارای یک گریپ بسیار کوچک یا در برخی موارد هیچ گریپی نیستند، به جای گریپ‌های بزرگ‌تر که در اکثر دوربین‌های اس‌ال‌آر وجود دارند. (تصویر: Rod Lawton/Digital Camera World)
بدنه‌های کوچک همچنین به معنای کنترل‌های کوچک هستند و کاربران با دست‌های بزرگ ممکن است بدنه‌های کوچک دوربین‌های بدون آینه را آسان به کار بردن نداشته باشند. این امر به تمامیک صفحات لمسی هم گسترش می‌یابد، زیرا دکمه‌ها و کنترل‌های مجازی اغلب برای آنها به اندازه کافی کوچک نیستند تا راحت استفاده شوند.
بنابراین، اگرچه دوربین اس‌ال‌آر Nikon D850 نسبت به دوربین‌های بدون آینه با حسگر فول‌فریم امروزی بزرگ به نظر می‌رسد، بسیاری از کاربران حرفه‌ای از اندازه آن ترجیح می‌دهند زیرا باعث می‌شود تنظیمات دوربین را به راحتی مشاهده و تغییر دهند - و همچنین به خوبی با لنزهای بزرگ تعادل دهند...
5. LENSES
دوربین‌های اس‌ال‌آر هنوز هم برای انتخاب لنز مزیتی دارند، به سادگی به این دلیل که آنها دهه‌ها است که وجود دارند و مورد حمایت قرار گرفته‌اند. هر کسی که امروز برای دوربین اس‌ال‌آر Canon EOS انتخاب می‌کند، می‌تواند از 30 سال مجموعه لنزهای نیتیو استفاده کند و با اضافه کردن گزینه‌های شخص ثالث متناسب بیشتری را در نظر بگیرد. Nikon و Pentax نیز در موقعیت مشابهی با مجموعه‌های اس‌ال‌آر خود قرار دارند.
با این حال، توسعه لنزهای جدید اس‌ال‌آر به شدت کاهش یافته است. Canon و Nikon اکنون تمام تلاش خود را برای توسعه لنزهای بدون آینه انجام می‌دهند. این همچنین به این معناست که میانبرهای لنز براق‌تر و فاصله‌ی بین بازگشت بلندتر لنزهای بدون آینه، طراحان لنز را به تخته‌سفید داده‌اند و بسیاری از لنزهای جدید بدون آینه به دلیل مزیت‌های فیزیکی و فناوری بهتر، عملکرد بهتری نسبت به نسخه‌های قدیمی‌تر اس‌ال‌آر دارند.
Sony FE 24-70mm f/2.8 GM II
دوربین‌های اس‌ال‌آر Nikon و Canon هنوز هم بزرگترین سیستم‌های لنزی را دارند، اما تولیدکنندگان دوربین‌های بدون آینه مانند Fujifilm، Sony، OM System و Panasonic بسیار تلاش می‌کنند و تقریباً محدوده‌های موجود را به تساوی رسانده‌اند - و اغلب با طراحی‌های لنز مدرن‌تر (تصویر: Sony).
به سرعت به سونی امکان اجرای محدوده لنزهای تاثیری کامل برای دوربین‌های بدون آینه از نوع FE رسیده است (لیست بهترین لنزهای سونی را ببینید) و پاناسونیک هوشمندانه به اتحادیه‌ی L-Mount با سیگما و لایکا پیوسته است تا مجموعه‌ی بزرگ و روزافزونی از لنزها را تولید کند (راهنمای بهترین لنزهای L-mount را ببینید).
نیکون و کانن به ویژه با دوربین‌های کاملاً اس‌ال‌آر خود هوشمندانه عمل کرده‌اند. از ابتدا هر دوی آنها یک آداپتور مونت تولید کردند تا از تقریباً هر لنز دی‌اِس‌ال‌آر موجود بدون محدودیت استفاده کنند. و بهترین لنزهای Canon RF و بهترین لنزهای Nikon Z با سرعتی شگفت‌انگیز رشد می‌کنند و تقریباً هر نوع لنزی را که می‌خواهید ارائه می‌دهند.
اما هنوز نیاز به زمان دارد. دوربین‌های بدون آینه اس‌ال‌آر جدید نیکون، دوربین‌های DX با نام Nikon Z50 و Nikon Z fc، هنوز تنها چند لنز نیتیو برای سنسور APS-C دارند.
فوجیفیلم و OM System (پیشتر با نام اولیمپوس) همچنین زمان کافی برای توسعه سیستم‌های لنز نیتیو خود داشته‌اند، به حدی که هیچ یک از برندهای دوربین‌های بدون آینه اکنون در مورد انتخاب لنز واقعی ناتوان نیستند (در واقع، بهترین لنزهای Micro Four Thirds با هر مجموعه لنز دی‌اِس‌ال‌آر به رقابت می‌پردازند).
DSLR vs mirrorless: lenses
دوربین‌های اس‌ال‌آر در مقابل دوربین‌های بدون آینه: لنزها
لنز Canon RF 28-70mm F/2L USM یک لنز بدون آینه قابل توجهی است، اما فقط به اندازه‌ی آن نگاه کنید! (تصویر: آینده / Matthew Richards)
بعضی از تولیدکنندگان دوربین‌های بدون آینه لنزهای کوچک یا قابل جمع‌شدنی تولید کرده‌اند که می‌توانند حجم را کاهش دهند، اما وقتی که تولیدکنندگان لنز لنزهای بدون آینه را با مشخصات و عملکرد لنزهای اس‌ال‌آر تطبیق می‌دهند، آنها به طور تقریبی به اندازه‌ی لنزهای دی‌اِس‌ال‌آر می‌شوند.
استثناء واقعی در دوربین‌های Micro Four Thirds برتر از OM System و Panasonic وجود دارد که حسگرهای آنها به اندازه‌ی خیلی کوچکی است که هم بدنه‌ها و هم لنزها کوچکتر از هر معادل DSLR هستند.
6. VIDEO
دوربین‌های بدون آینه از نظر ویدئو، یک مزیت قابل توجه دارند و به همین دلیل آنها جزء بهترین دوربین‌های فیلم‌برداری و دوربین‌های هیبریدی محسوب می‌شوند. اولاً، طراحی آنها آنها را بسیار مناسب‌تر برای "نمای زنده" دائمی که برای ثبت ویدئو نیاز است، می‌کند. ثانیاً، اینجاست که تولیدکنندگان دوربین‌ها تمرکز خود را بر روی تکنولوژی‌های ثبت ویدئو قرار داده‌اند و اینجاست که شما بهترین ویژگی‌ها و عملکرد ویدئویی را خواهید یافت.
اما بگذارید فراموش نکنیم که دوربین‌های اس‌ال‌آر هم می‌توانند ویدئو بگیرند. Nikon D90 ویدئوی HD را به بازار مصرف کننده آورد و Canon EOS 5D Mark II دوربین‌های اس‌ال‌آر را وارد عرصه فیلم‌برداری حرفه‌ای و ساخت فیلم کرد.
برای دوربین‌های اس‌ال‌آر امروزی، ثبت ویدئو ویژگی استانداردی است و Nikon D5، D850 و Canon EOS 5D IV ثبت ویدئوی 4K را ارائه می‌دهند، در حالی که Nikon D780 هنوز هم برای ویدئو کاربردی است. برای کسب اطلاعات بیشتر، به راهنمای بهترین دوربین‌های اس‌ال‌آر برای ویدئو مراجعه کنید.
با این حال، وقتی موضوع به ثبت ویدئوهای 6K و 8K، RAW یا 10 بیت، نرخ‌های فریم بالا و موارد دیگر می‌آید، تمام تلاش و توسعه به دوربین‌های بدون آینه انجام می‌شود.
Fujifilm X-T4
دوربین‌های بدون آینه همچنین به عنوان Fujifilm X-T4 دارای ویدئوی بسیار خوبی هستند. این دوربین بازدارنده تصویر دیجیتال و استابیلیزاسیون بدنه را برای ثبت ویدئو ارائه می‌دهد. (تصویر: Fujifilm)
سونی و پاناسونیک با فیلم‌برداری FullHD و 4K راهبرد را از طریق دوربین‌های بدون آینه فول‌فریم مانند Sony A7S III و Panasonic S5 II همراه با دوربین فیلم‌برداری Micro Four Thirds نفوذ‌گرا Panasonic Lumix GH5 Mark II پیش گرفته‌اند.
دوربین‌های بدون آینه مانند Panasonic Lumix S1H و Canon EOS R5 C اعتبار از سوی Netflix برای تولید محتوای اصلی دریافت کرده‌اند. و وقتی موضوع به ویدئوهای 8K می‌آید، دوربین‌های بدون آینه تنها راه حل مناسب هستند، با بدنه‌هایی مانند Canon EOS R5، Sony A7R V و Nikon Z8.
اگر فقط به طور گاه به گاه نیاز به ویدئو دارید، یک دوربین اس‌ال‌آر مناسب خواهد بود، اما اگر نیاز به ثبت ویدئو به عنوان بخش مهم (یا مهمترین بخش) از کار خود دارید، آنگاه زمان آن رسیده است که به دوربین‌های بدون آینه بروید.
حتی دوربین‌های اس‌ال‌آر بسیار ابتدایی، با خوشحالی تا ۶۰۰ عکس را با یک باتری می‌توانند بگیرند، اما به عنوان مثال دوربین اس‌ال‌آر اقتصادی Nikon D3500 می‌تواند تا ۱,۵۵۰ تصویر را با یک بار شارژ ضبط کند. بهترین دوربین‌های حرفه‌ای اس‌ال‌آر می‌توانند تقریباً ۴,۰۰۰ فریم را با یک بار شارژ ضبط کنند، با این حال این امر را باید اذعان کرد که این تعداد با باتری‌های قابل توجهاً بزرگ‌تر است. با دوربین Nikon D6، Nikon ادعا می‌کند که عمر باتری باورنکردنی آن ۳,۵۸۰ عکس است - و این مقدار در صورت استفاده از دوربین برای عکاسی مستمر با سرعت بالا، دو برابر می‌شود.
در مورد باتری دوربین‌های اس‌ال‌آر شاید زیاد فکر نکنید، اما وقتی که دوربین بدون آینه دارید، وضعیت باتری می‌تواند مشغله‌ای مداوم شود! (تصویر: Fujifilm)
دوربین‌های بدون آینه در این زمینه به ندرت عملکرد تاثیرگذاری دارند، با حدود ۳۵۰-۴۰۰ فریم در هر بار شارژ که معمول است، در حالی که برخی از آنها کمتر از این هستند. دوربین Sony A7R III با عمر باتری ۶۵۰ عکسی تا حدی بهتر از نسل قبلی خود راهی کرد، و دوربین Sony A7R IV حتی این مقدار را بهبود داده است، بنابراین این یک پیشرفت قابل توجه است، اما دوربین Canon EOS RP تنها می‌تواند ۲۵۰ عکس تحت CIPA را مدیریت کند.
Sony A9 II
در عرضه دوربین حرفه‌ای پرچمدار Sony A9 II، عمر باتری آن حدود ۵۰۰ عکس با ویوفایندر و تقریباً ۶۹۰ عکس با ال سی‌دی، نسبت به دوربین‌های حرفه‌ای اس‌ال‌آر رقیب مانند Nikon D6 و Canon EOS-1D X Mark III بسیار کمتر است. ممکن است نیاز داشته باشید تا از گریپ باتری (که در اینجا نشان داده شده است) استفاده کنید تا با عکاسی روزانه‌تان سازگار باشید. (تصویر: Sony)
دوربین‌های بدون آینه از طرف طبیعت، بیشتر به برق باتری نیاز دارند نسبت به دوربین‌های اس‌ال‌آر. یا نمایشگر ال سی‌دی یا ویوفایندر الکترونیکی به طور مداوم روشن هستند. علاوه بر این، اینکه بیشتر تولیدکنندگان سعی می‌کنند دوربین‌های بدون آینه را به اندازه‌ی ممکن کوچک کنند، به این معنی است که باتری‌های آنها هم کوچک هستند و به همین دلیل ظرفیت آنها نیز محدود می‌شود.
البته، می‌توانید باتری‌های یدکی برای دوربین‌های هر دو گروه خریداری کنید، بنابراین این که آیا این امر مسئله بزرگی است یا خیر، اختلاف نظر دارد. یکی از مزایای دوربین‌های بدون آینه، اما این است که بسیاری از آنها اکنون از طریق پورت USB خود به شارژ می‌پردازند، مانند دوربین Sony A6400، که بسیار مناسب است هنگام سفر، اگرچه این ویژگی هم اکنون در دوربین‌های اس‌ال‌آر مانند Nikon D780 نیز ظاهر شده است.
8. DUST
گرد و غبار
این اختلاف بین دوربین‌های اس‌ال‌آر و دوربین‌های بدون آینه است که هرگز در برگه‌های مشخصات ذکر نمی‌شود، اما به توجه هر کسی که از هر دو نوع دوربین استفاده می‌کند، خواهد آمد.
در دوربین‌های بدون آینه، حسگر به طرز چشمگیری بیشتر از حسگرهای دوربین‌های اس‌ال‌آر، به نزدیکی دهانه لنز دوربین قرار دارد. با دوربین‌های اس‌ال‌آر، حسگر مستقیماً در پشت دوربین قرار دارد و توسط شاتر و آینه در جلوی آن پوشیده شده است - حسگر تنها هنگامی که شما عکس می‌گیرید (مگر اینکه در حالت نمای زنده عکاسی کنید) به گرد و غبار منعطف می‌شود.
بعضی از دوربین‌های بدون آینه به نظر می‌آید به گرد و غبار و دیگر آلودگی‌های حسگر بسیار آسیب‌پذیرتر هستند. ما متوجه شده‌ایم که برخی از دوربین‌های سونی به خصوص در مقابل گرد و غبار حسگر حساس‌تر هستند، در حالی که دوربین‌های Olympus، Panasonic و Fujifilm به اندازه‌ی خیلی بدتر تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند. تقریباً همه دوربین‌ها سیستم‌های خودکار حذف گرد و غبار دارند که با لرزش حسگر، هر نوع مواد خارجی را که ممکن است در حسگر حضور داشته باشد، جدا می‌کنند، اما بعضی از این سیستم‌ها به طور آشکاری موثرتر از دیگران هستند.
Sensor cleaning
تمیزکاری حسگر
حسگرهای دوربین‌های اس‌ال‌آر ممکن است به اندازه‌ی بیشتری از لکه‌های گرد و غبار آسیب ببینند، اما اگر نیاز به تمیزکاری داشته باشند، بسیار سختتر است (تصویر: آینده)
با این حال، در حالی که حسگرهای دوربین‌های بدون آینه ممکن است بیشتر به گرد و غبار آسیب ببینند، همچنین بسیار آسان‌تر برای تمیزکاری هستند. حسگرهای دوربین‌های اس‌ال‌آر کار اصلاح لکه‌های گرد و غبار با دستگاه‌های تمیزکاری را سخت می‌کنند و به یک حالت تمیزکاری ویژه نیاز دارند که آینه را قفل کند و شاتر را باز کند.
DSLR در مقابل دوربین‌های بدون آینه
گزینه سریع بی‌صدا (silent shutter) دی۸۵۰ باعث می‌شود که برای عکاسی عروسی، اجتماعی و رویدادها مناسب باشد، اما واقعاً دوربین‌های بدون آینه در عکاسی بی‌صدا از جلو بروند.
زمانی که انتخاب کردن دوربین اس‌ال‌آر مناسب است:
دوربین‌های اس‌ال‌آر اندکی بزرگ‌تر، پهن‌تر، جا‌اندازی‌تر و آسان‌تر برای نگه‌داشتن هستند. آنها با لنزهای تله‌فوتویی بهتر کار می‌کنند و بیشترین فضا برای کنترل‌های خارجی دارند، بنابراین شما کمتر وقت خود را در هدایت رابط‌های دیجیتال و لمس صفحه‌های نمایشی صرف می‌کنید - و باتری‌های آنها تمام روز کار می‌کنند.
آنها همچنین دارای ویوفایندرهای اپتیکی هستند. ممکن است کاربران دوربین‌های بدون آینه اهمیتی به این موضوع ندهند، اما طرفداران دوربین‌های اس‌ال‌آر هرگز تصویر ویوفایندر «چشم زنده» دوربین‌های اس‌ال‌آر را به تخیل دیجیتالی مبادله نمی‌کنند، به هر حال خوب باشد.
همچنین چیز دیگری هم وجود دارد. اگر بودجه‌ی محدودی دارید، باید برای یافتن یک دوربین بدون آینه با یک ویوفایندر به قیمت یک دوربین اس‌ال‌آر به خوبی تلاش کنید - دوربین‌های بدون آینه با سنسور APS-C را به قیمت یک نیکون D3500 یا کانن EOS 2000D به‌دست نمی‌آورید. DSLR ها هنوز از بهترین دوربین‌ها برای مبتدیان محسوب می‌شوند.
DSLR vs mirrorless
DSLR در مقابل دوربین‌های بدون آینه
Pentax K-1 Mark II به هیچ عنوان کوچک یا سبک نیست، اما این یک دوربین اس‌ال‌آر سالم و سنتی است که دقیقاً طرفداران زیادی از دوربین‌های اس‌ال‌آر دوست دارند.
زمانی که انتخاب کردن دوربین بدون آینه مناسب است:
بدنه‌های دوربین‌های بدون آینه کوچکتر هستند و اگر با دقت انتخاب کنید، می‌توانید لنزهای کوچک‌تری برای آنها تهیه کنید - اگرچه این تنها به‌طور واقعی در قالب Micro Four Thirds صادق است، زیرا دوربین‌های بدون آینه با سنسور APS-C و فول فریم لنزهایی به اندازه لنزهای DSLR خود دارند.
اگر شما یک Instagrammer، نفوذگر، ویلوگر یا خالق محتوا هستید، یک دوربین بدون آینه مانند سونی ZV-E1 یا کانن EOS R50 کاملاً مناسب است. آنها کوچک، سبک و قابل تطبیق هستند و صفحات تایل/زاویه متغیر دارند که به شما اجازه می‌دهد از زوایای مختلف عکاسی کنید. آنها عالی برای ویدئو و تصاویر ثابت هستند و به راحتی در یک کیف همه‌روزه جا می‌شوند.
اگر شما یک فیلم‌بردار حرفه‌ای یا نیمه حرفه‌ای هستید، دوربین‌های بدون آینه در اینجا بهتر هستند. اینجاست که تمام توسعه و توسعه ویدئو در دوربین‌ها، لنزها، سخت‌افزارها و لوازم جانبی انجام می‌شود. مدل بدون آینه پاناسونیک Lumix S1H یک دوربین حرفه‌ای ویدئویی است که وارد عرصه حرفه‌ای می‌شود، و دوربین بدون آینه فوجیفیلم X-T5 هم یک دوربین بدون آینه با مشخصات ویدئویی است که در این محدوده قیمتی به تنهایی است.
یک پارادوکس نهایی وجود دارد. می‌توانید بگویید که طراحی دوربین‌های DSLR کهنه‌گونه است، اما در واقع، اگر می‌خواهید یک دوربین داشته باشید که به نظر و احساس دوربین‌های گذشته بیاید، آنگاه دوربین بدون آینه راه‌حل مناسبی است! برای دیدن اینکه چرا این‌طور می‌گوییم، به راهنمای بهترین دوربین‌های رترو و همچنین بهترین دوربین‌های رنج‌فایندر مراجعه کنید.
چگونه دوربین‌ها را تست می‌کنیم
ما دوربین‌ها را به‌صورت واقعی در شرایط عکاسی واقعی و همچنین در شرایط کنترل‌شده آزمایش می‌کنیم. آزمون‌های آزمایشگاهی ما وضوح تصویر، برد دینامیکی و نسبت سیگنال به نویز را اندازه‌گیری می‌کنند. وضوح تصویر با استفاده از چارت‌های وضوح ISO اندازه‌گیری می‌شود، برد دینامیکی با استفاده از تجهیزات آزمایش DxO Analyzer اندازه‌گیری می‌شود و DxO Analyzer همچنین برای تجزیه و تحلیل نویز در طول دامنه ISO دوربین استفاده می‌شود. ما از هر دو آزمون و نتایج آزمایشگاه برای اطلاع‌رسانی در راهنمای خرید استفاده می‌کنیم.
